Bu hayat fazlasıyla rakamların kontrolü altına girmeye başladı. Plazadaki 5 liranın peşinde, sokaktakinin 3 kuruşluk aklı yok, geri kalanlarınsa güzelliği 10 para etmez. Peki ya sen? Gel, seni de anlatayım...
0'dan 9'a kadar birbiriyle ilişkiye giren sembollerin esirisin artık sen. Otobüsün nereye gittiğine bakmazsın. 129T yazıyorsa binersin. Aynı yere farklı bir araç gidiyorsa da, bundan haberin olmaz senin. Sadece rakama odaklanırsın.
30'a gelince evlenmek esastır diye geçirirsin aklından. Hayatında kurduğun düzenin ve karşındakinin bir önemi yoktur senin gözünde. 30 sınırı, “kritik” olarak işlenmiştir zihnine.
Türkiye'de çocuk sayısının ideali eskiden 2’ydi, duruma göre 1’di, artık 3 oldu. Sen buna uyarsın, sonra da, “ufaklıkları çok sevdiğimden” dersin.
Bir işe girmek için 2 bin vazgeçilmez bir eşik durumundadır senin için. Aşağısı az gelir. Azdır da zaten. Ama çoktur da aynı zamanda.
Sana göre 2-0 net bir galibiyettir, bazense 3-0'da diretirsin.
Film açarsın, IMDB’de 6’dan az puan almışsa kapatırsın.
Zorunlu eğitim 12 yıl dersin. 7 yaşından sonrası seni hep geriye götürmüştür oysa.
İşe 8’de girer, 5’te çıkarsın.
Müzik dinlersin, 4 dakikadan uzunsa sıkılırsın.
Kitap okursun, 50’ye kadar konuya girilmemişse, “ehhhhh” deyip atarsın.
Yukarıdakinin hakkı 3’tür diye inandırmışlardır seni hep, ama daha kimsenin 1’den fazlasını görmediğini bilirsin. Reenkarnasyonu zaten hiç aklından geçirmezsin.
6/49 için rüyana giren rakamı da oynarsın, sana uğursuz geleni de yazarsın. Kendince totem yaparsın.
Oda sıcaklığını seversin. 20’nin altı ve 25’ün üstü sürekli sıkıntı yaratır sende.
Hayatına ortalama bir yaşam ömrü biçersin. “70, bana yetmiş” dersin.
Ve tüm bunları düşünürken belki bir sürü bira içersin. Fakat birisi gelip, “Kaç tane götürdün?” diye sorsa, cevap olarak hep 2’yi verirsin. Hayatında yaptığın tek doğru işlemin, aslında yanlış yaptığındır senin. Biraları sayamazsın, çünkü saymazsın...
.
