Pazartesi sendromu olmayan tek meslek spor yazarlığı yada yorumculuğudur. Bütün maçlar haftasonu oynanmış ve bitmiştir(GS maçı hariç). Kıskançlık duygum hat safadadır o yüzden bu meslek grubuna. Ha öğrenciliğin pazartesileri çok zor olduğu yok tabiki fakat yinede iticidir hepimiz için pazar ertesileri. Oscar töreninin verdiği rahatlıktan olsa gerek açtım biramı. Bekliyoruz ödül alacak filmlerin açıklanmasını. Bir yandan da kafamda beni sürekli rahatsız eden bir sorunsal var Guiza isminde. Bırakmıştım aslında Fener maçlarını izlemeyi. Bu kaçıncı mavaldı oysa. Yarım gözle de olsa dayanamadım, çaktırmadan kestim yine ekranı Antalyaspor maçında. Sadece Guiza'yı izledim aslında. Gelişen olaylarla beraber nasıl bir ruh halinine büreneceğini ve nasıl bir performans sergileyeceğini merak ediyordum. Bir gün öncede adamın İspanya gol kralı olurken attığı golleri izlemişim kendimi kandırmak pahasına olsa da...Maç başlamadan önce Fenerli futbolcular imzaladıkları topları tribünlere hediye niyetine dikiyorlardı. Ne mutlu o topları kapanlara derken maç başladı. Guiza kendini hediye olan topları dikme işine nasıl bir kaptırdıysa aldığı bütün pasları tribünlere dikmeye devam ediyordu. Ardın da suratın masum ifade. Yanımdaki adam aniden çıkıştı:" Acıyorum ya bu adama ben, baksana çok iyi niyetli bir ifadesi var aslında". Guiza Türk milletini çözmüş arkadaş. Duygusal olduğumuzun farkında. Her gol kaçırışından sonra ağlasa biz ona bi 15 milyon daha veririz. İyi niyetin bu kadar para ettiği bir ülke yoktur heralde. Guiza gol atamamadaki başarısını Jim Carrey mimikleriyle devam ettiği sürece ondan daha iyi niyetli olan bu ülkenin işçileri daha çok aç kalır. Benim bundan sonra Fener maçı izlemeyeceğim diyerek okuduğum mavalları, kimse guiza iyi topçu diye bana okumaya kalkmasın. Tamam eski karım o biçim çıktı, özgüvenim yerlerde sürünüyor, hayatta hiçbir şey istediğim gibi gitmiyor diyebilir ama binerken otobüs numarasına baksaydın be kardeş, Bostancıdan geçmez bu otobüs.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder